Ayıpsız ama  eksiksiz bir noksanlıkta Ufalanmamiş bütünde tamamlandı yarım Gamsız, dünyadan  tereddütsüz korkarım. Hırka sökülüp,kılıç kından çıktı diye Bin sitemli serzenişe bir üf denmez Ateş sönerse, o kora  üflenmez .Ne gidilmemiş  sahile uzanan limanı Ne Afrika’da OrtaAsyalı bir Şamanı Nağmelerde anlatır bu hikaye .Aslolan evin bacasından tüten dumanı Kısık ateşi üfleyerek söndürmemeye dair Emanetlere beyaz gül resimleri çizer şair .Kıtalar aşıp , sepetine koyup pılını pırtını Koştu sahilde fenerin ışığındaki  bahtına Süzüldü buyur edildiği firuze  tahtına Başında ak sümbüllü al gelincikten taçUçurumdan atladı, tuttu kollarında bir yamaçGelmedim bu gece, kapıyı usulca kapat Bahçeye açılan pencerenin panjurunu aç Yıldızlı gecede gidilen tenha bir yolda Sazın arasına giren vızıltılı sivrisinek Paldır küldür tebessümlü sözü kapatınca Billur kasede soğuyan  nefsimdeki çorbam İçime sığmayan yokluk kadar manidar.Perçemde yek nefesin ılgıt esen yeli var .kaşığın içindeki aynada,  kendi yüzüm görüntüsü ters, arkasındaki yüzlerden dar. Kıvılcımdan gökyüzü başaşağı duruyor. bulutlardaki mürüvetin kerevetine oturmuşKorunağında o kadar çok melek var ki  gözbebeğimin içinde başım dönüyor.Dil kalptir, dilsiz dilimin döndüğü kadar Hepsinin kanadına kilidin anahtarı verilince  Dilim kelepçe,ıssızlığımın fevki kadarNerede gizlendi ise  o ilk narin alakadar Ne geldiğini sesler, ne nefesi payidar H.Çiğdem Yorgancıoğlu İstanbul  Ocak 2015 ‘’ Lodos